คนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 2
รางวัล คนเล็กหัวใจไหญ่
เยว จอย สด
สามสหาย หัวใจไม่พิการ
รางวัล คนเล็กหัวใจไหญ่
เยว จอย สด
สามสหาย หัวใจไม่พิการ
จากเวทีคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 2
รับรางวัลจากเวทีคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 2
รับรางวัลจากเวทีคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 2
รับรางวัลจากเวทีคนค้นฅน อวอร์ด ครั้งที่ 2
สำหรับใครหลายคน คำว่า "อุปสรรค" อาจเป็นสิ่งที่ไม่พึงปรารถนาพบเจอในชีวิต แต่สำหรับสามสหายแห่งเชียงใหม่ "สด" , "เยล" และ "จอย" ผู้ซึ่งมีปัญหาทางร่างกายมาตั้งแต่กำเนิด คำว่า "อุปสรรค" คือบททดสอบของชีวิตที่พวกเขาต่างปรารถนาจะฝ่าฟันสิ่งเหล่านั้นไปให้จงได้ เพื่อความฝันอันสูงสุดของพวกเขา
"สด" , "เยล" และ "จอย" คือเด็กพิการจากต่างจังหวัดที่ต้องมาอยู่ร่วมกันในโรงเรียนศรีสังวาลย์ เชียงใหม่ สถานที่ซึ่งเป็นโรงเรียนสำหรับเด็กพิการ โดยมุ่งหมายจะศึกษาเรียนรู้ และเล่าเรียนต่อในระดับสูงขึ้นไปให้จงได้
เยล สุริยา แสงแก้วฝั้น
"เยล สุริยา แสงแก้วฝั้น" เด็กหนุ่มจากจังหวัดเชียงราย เขาป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้อเกร็งมาตั้งแต่เด็ก และมีอาการค่อนข้างรุนแรง จะเดินจะเหิน หรือแม้แต่กินข้าวก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แต่เขาก็พยายามหัดเดินด้วยการเกาะรั้วไม้ไผ่ไปรอบ ๆ บ้าน แม้จะหกล้มจนนับครั้งไม่ถ้วน ทำให้พ่อแม่เสียน้ำตาครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะสงสารลูก และขอร้องให้ "เยล" หยุดความพยายามไว้เสียตรงนี้ แต่ "เยล" ก็ไม่เคยยอมแพ้ เขาพยายามหัดเดินทุก ๆ วัน จนในที่สุด เขาก็สามารถเดินได้ด้วยตัวเอง แม้จะต้องมีวอคเกอร์ช่วยพยุง นอกจากนี้ "เยล" ยังขยันหมั่นเพียรเรียนจนจบชั้น ม.3 ก่อนจะได้เข้ามาอยู่ในโรงเรียนศรีสังวาลย์เชียงใหม่ และได้เรียนต่อในวิทยาลัยสารพัดช่างจนจบปวช.3 ด้านคอมพิวเตอร์
จอย วาสนา เผ่าปัญญา
"จอย วาสนา เผ่าปัญญา" เพื่อนตัวเล็กที่สุดในกลุ่มจากจังหวัดเชียงราย เธอป่วยเป็นโรคกรรมพันธุ์เมทาลิก ทำให้ร่างกายหยุดเจริญเติบโตตั้งแต่อายุ 5 ขวบ แม้ว่าตอนนี้ "จอย" จะอายุ 19 ปีแล้ว แต่รูปร่างยังเหมือนเด็กอายุเพียงแค่ 6 ขวบเท่านั้น ซ้ำร้าย "จอย" ยังเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว และสายตาสั้นมากกว่าคนปกติ แต่ "จอย" ก็พากเพียรเล่าเรียนจนจบชั้น ม.3 และได้เข้ามายังโรงเรียนศรีสังวาลย์เชียงใหม่ ก่อนจะเรียนต่อระดับ ปวช.3 ที่วิทยาลัยสารพัดช่างเชียงใหม่ โดยมีครอบครัวคอยให้กำลังใจอย่างเต็มเปี่ยม
สด คมกริช เทพา
ส่วนคนสุดท้าย "สด คมกริช เทพา" จากจังหวัดลำปาง เขาป่วยด้วยโรคกล้ามเนื้อเกร็งมาแต่กำเนิดเช่นเดียวกับเยล แต่อาการรุนแรงน้อยกว่า ฐานะทางบ้านของเขาค่อนข้างมีกินมีใช้ "สด" จึงไม่ลำบากมากนัก และยังเป็นคนที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงมาก ดังนั้น หลังจากเรียนจบระดับ ปวช.3 "สด" จึงเป็นคนแรกที่ตัดสินใจท้าทายกับโชคชะตาชีวิต "สด" ก้าวข้ามรั้วออกมาจากโรงเรียนคนพิการ เพื่อที่จะเรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกับคนปกติ และพิสูจน์ว่า ตัวเองสามารถช่วยเหลือตัวเองได้
หลังจาก "สด" ออกมาใช้ชีวิตข้างนอกได้ไม่นานนัก เขาได้ชักชวน "เยล" และ "จอย" ออกมาทดลองใช้ชีวิตนอกรั้วโรงเรียนที่ไม่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกให้คนพิการ โดยเฉพาะดูบ้าง โดย "สด" พยายามโน้มน้าวเพื่อน ๆ และแสดงให้เห็นว่า พวกเขาสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ในสังคมปกติ และความพิการไม่ใช่อุปสรรคของชีวิต ในที่สุด "เยล" และ "จอย" ก็สามารถขจัดความกลัวทั้งหลายออกไปได้ และเดินหน้าออกไปต่อสู้ชีวิตเป็นเพื่อนกับ "สด" โดยมี "สด" คอยเป็นพี่เลี้ยงและช่วยเหลือเพื่อน ๆ อีกสองคน
สด คมกริช เทพา
เยล สุริยา แสงแก้วฝั้น
การออกมาสู่โลกภายนอกของ "สด" , "เยล" และ "จอย" ทำให้พวกเขาค้นพบว่า อุปสรรคทางร่างกายมิได้เป็นปัญหาสำหรับการดำรงชีวิตของพวกเขา ขอเพียงแค่มีความกล้า และความพยายาม พวกเขาก็สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนคนปกติ แม้จะลำบากสักหน่อย แต่พวกเขาก็ไม่เคยยอมแพ้
"ถึงผมจะพิการ แต่ผมก็เป็นคน ๆ หนึ่งในสังคม อย่ามองคนเพียงแค่เปลือกกายข้างนอก" สด ระบายความในใจ
ทว่า การออกมาใช้ชีวิตในโลกภายนอก เป็นเพียงบันไดขั้นหนึ่งที่แสดงให้เห็นว่า พวกเขาสามารถก้าวพ้นอุปสรรคไปได้ส่วนหนึ่งแล้ว แต่ความฝันอันสูงสุดของสามสหายก็คือ การได้ศึกษาเล่าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ยังไม่เป็นที่บรรลุผล จนกระทั่งเมื่อทางมหาวิทยาลัยเชียงใหม่มีโครงการพิเศษ ให้โควตาเด็กพิการเข้าศึกษาต่อ ทั้งสามคนจึงไม่รอช้า ยื่นใบสมัครเข้าเรียนต่อทันทีพร้อม ๆ กับเด็กพิการจากทั่วประเทศ
เยล สุริยา แสงแก้วฝั้น
ในที่สุดทั้ง "สด" , "เยล" และ "จอย" ก็เป็น 3 ใน 9 คนที่ได้รับการคัดเลือกให้เข้าเรียนต่อ โดย "เยล" เลือกเรียนนิติศาสตร์ เพราะชื่นชอบกฎหมายเป็นทุนเดิม และต้องการใช้ความรู้ด้านกฎหมายไปต่อสู้เรื่องสิทธิคนพิการ เพื่อให้คนพิการได้รับความเท่าเทียมเช่นเดียวกับคนปกติในสังคม ส่วน "จอย" เลือกเรียนคณะบัญชี และ "สด" เลือกเรียนคณะวิทยาลัยศิลปะ สื่อและเทคโนโลยี พวกเขาได้เข้าไปอยู่ในหอพักนักศึกษาร่วมกับเพื่อน ๆ คนปกติในมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ โดยมีพี่ ๆ เพื่อน ๆ คอยช่วยเหลือดูแลอย่างอบอุ่น
แม้การเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย อาจนำพาบททดสอบที่แสนยากเข็ญมาให้พวกเขาต้องเผชิญในด่านต่อ ๆ ไป แต่ทั้งสามคนก็สัญญากับตัวเองว่า จะไม่ยอมแพ้ และไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นภาระของคนอื่น พวกเขาทั้งสามจะขอพิสูจน์ให้คนร่างกายปกติเห็นว่า แม้พวกเขาจะพิการ แต่ก็ไม่มีอะไรที่แตกต่างจากคนทั่วไปในสังคมเลย ขอเพียงแค่ให้โอกาสพวกเขา เพราะโอกาสคือสิ่งที่จะช่วยเปลี่ยนแปลงชีวิตของทุกคน
ไม่น่าแปลกใจเลยที่ความพยายาม และความอดทนต่อสู้กับอุปสรรคของทั้งสามสหาย หัวใจไม่พิการ ส่งผลให้พวกเขาได้รับรางวัล "คนเล็กหัวใจใหญ่" แห่งคนค้นฅน อวอร์ด ท่ามกลางเสียงปรบมือดังกึกก้อง ปนหยดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาด้วยความปลาบปลื้มใจ หลังจากทั้งสามสหายได้ระบายความในใจบนเวที
"การที่ผมมาถึงจุดนี้ได้ มันไม่ใช่เป็นการพิสูจน์ตัวเองเท่านั้น แต่มันเป็นเครื่องพิสูจน์ให้คนที่ยังมีสภาพร่างกายที่คล้ายกับผม หรือใครที่ท้อใจได้มีกำลังใจขึ้นมา ผมเชื่อว่าคนพิการอย่างพวกเราทำได้ถ้ามีความพยายามจริง และสามารถอยู่ในสังคมอย่างมีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน ผมอยากเป็นตัวอย่างให้คนเหล่านั้น พยายามลุกขึ้นสู้ทำให้ชีวิตที่สดใส ให้มีอนาคตที่ดี อย่ายึดติดกับคำว่าพิการแล้วยอมแพ้"
สด - เยล - จอย
สด - เยล - จอย
ชีวิตเป็นสิ่งที่ธรรมชาติประทานให้
แต่ชีวิตที่สวยงาม สติปัญญาเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทให้
แต่ชีวิตที่สวยงาม สติปัญญาเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทให้
คน เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกเป็นได้ คนที่มีกำเนิดต้อยต่ำ ถ้ารู้จักใช้ชีวิต ก็สามารถมีชีวิตที่สวยงามมีความสุข คนที่มีกำเนิดสูงส่ง ถ้าไม่รู้จักใช้ชีวิต วัตถุสิ่งของที่มีอยู่ก็ไม่อาจสร้างความสุขแก่ชีวิตได้
ขนาดคนพิการ เค้ายังสู้ชวิต เเล้วทำไมเราจะต้องมาท้อกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
ทุกคนล้วนมีอุปสรรค์ ถือเป็นเรื่องธรรมดากับชีวิต อยู่ที่ว่าเราจะเรียนรู้เเละอยู่กับมันได้มั๊ย
สู้ๆ ค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น